آیدا ملکی گاوگانی - عضوهییت علمی تمام وقت دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران
بلیس اوشاناشیرآباد - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا،تبریز
حسن ایمانی بخشایش - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا،تبریز

خاک، بخش عمده ای از مصالح ساخت و ساز در معماری جهان را تشکیل می دهد و بیشترین و در دسترسترین مصالح در این زمینه مح سوب می شود. فراوانی، هم سازی با محیط، سازگاری با محیط زی ست و همینطور صرفه جویی در منابع انرژی طی مراحل تولید، ساخت و نیز نگهداری و مرمت، از مهمترین ویژگی های خاک است که امروز دنیای معماری را متوجه خود نموده و پیش بینی می شود در آینده به مصالح غالب ساخت و ساز در کشورهایی که این قابلیت در آنها وجود دارد، تبدیل شود. روشهای نوینی در اجرای معماری با خاک امروزه در دنیا شناسایی شده و کار بر این روشها کماکان ادامه دارد. عموم این روشها مبتنی بر بازشناسی، ارتقاء و توسعه روشهای سنتی موجود در کشورهایی صاحب سابقه در این زمینه می باشد.. این مقاله به طور مشخص به معرفی و نقد(ذکر معایب و محاسن)روش های اجرای ساختمان با خاک می پردازد. محصول معماری تولید شده با این روش ها همخوانی و قرابت زیادی با زمینه های مختلف ب ستری که در آن شکل گرفته دارند و از منظر تعاریف ارایه شده در خ صوص معماری تجدید پذیر (انرژی نو)، گونه ای از این نوع معماری مح سوب می شوند. بنابراین رونق معماری خاک در دوره معا صر و تمرکز دوباره بدنه دانشگاهی بر این معماری، در این مقاله تحت عنوان رجعت دوباره به معماری خاک مورد بحث قرار گرفته است . در این مسیر مقاله با تبیین جایگاه کنونی معماری خاک به این سوال پاسخ می دهد که اساسا رجعت به معماری خاک امروزه با چه روش و تکنیک های مطرحی در دنیا پی گرفته می شود و این تکنیک ها چه ویژگی ها، تشابهات و الزاماتی با یکدیگر دارند. در مرحله بعد این معماری چه نسبتی با معماری با انرژی تجدید پذیر که از گفتمان های روز معماری دنیا است،دارد. روش تحقیق این مقاله تحلیلی – توصیفی بوده و نحوه جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای می باشد.

معماری ، خاک ، معماری خاک ، روش ساخت