شناسایی شاخصه های موثر بر طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد روانشناسی محیطی

این پژوهش به مطالعه روانشناسی محیطی، در خصوص مراکز آموزشی می پردازد. یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است، حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد؛ با این تفکرکه رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است .محیط های یادگیری از عناصری تشکیل می شوند که در کنار هم معنادار می شوند .ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند. سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای دانش آموزان وطراحی بهینه فضاهای آموزشی می تواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. اهدافی که در این پژوهش مد نظر بوده اند: توصیف و تحلیل روانشناسی محیطی در خصوص مراکز آموزشی، یافتن انطباق میان روانشناسی محیطی و مراکز آموزشی وطراحی با تکیه بر تاثیر روانشناسی محیطی در فضاهای آموزشی بر روی کیفیت فرایند آموزش به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روش های آموزشی ،همچنین بررسی نقش عوامل کالبدی،روانشناختی و عملکردی بر رضایتمندی و دلبستگی دانش آموزان به محیط آموزشی می پردازد برای رسیدن به این منظور، با بررسی پژوهش ها وتحقیقات انجام شده در این زمینه ونظرات دانش آموزان درمورد محیط آموزشی از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و بررسی نمونه های اجرا شده و مقایسه این نتایج، پیشنهادهایی به منظور طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد روانشناسی محیطی، جهت ارتقا یادگیری و رضایتمندی دانش آموزان ارایه می شود. روش مورد استفاده در این مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای،اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. نتایج حاصل بر تاثیر نقش روانشناسی محیطی در طراحی فضاهای آموزشی وافزایش یادگیری و دلبستگی در دانش آموزان تاکید داشت.

Keywords:

طراحی , آموزش , روانشناسی محیطی , یادگیری , دلبستگی