سعید کامیابی - دانشیار مرکز تحقیقات انرژی و توسعه پایدار، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
علی دل زنده - پژوهشگر دوره دکتری تخصصی معماری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
سیدعلی شریفیان - پژوهشگر دوره دکتری تخصصی معماری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

شناخت روشهای همساز با اقلیم و همساز کردن این روشها با ویژگی های اقلیمی و نیازهای زندگی مردمان مناطق مختلف از جمله اهداف طراحان ساختمان در دستیابی به اهداف طراحی اقلیمی است. بناهای بومی ایران بیشترین سازگاری و همسازی را با شرایط آسایش انسانی دارا هستند. شناخت روشهای اقلیمی و به روز کردن آن میتواند محیطی مطلوب و مناسب را به همراه داشته باشد .قزوین از شهرهای قدیمی ایران و با بافت تاریخی محسوب میشود. هدف این تحقیق آن است که متناسب با شاخصهای آسایش انسان راهکارهای معماری را استخراج و آن را به عنوان اصول طراحی اقلیمی شهر قزوین شناسایی کند. تحقیق از سمت و سویی کاربردی برخوردار است. دستیابی به اطلاعات در این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعات کتابخانهای و اسنادی صورت پذیرفته و با تجزیه، تحلیل و ترکیب اطلاعات و با روش تجربی - تحلیلی به ارایه راهکارهای همساز با اقلیم متناسب با سنجش آسایش محیطی بر اساس دو شاخص آسایش ماهانی و اوانز در بازه زمانی 15 ساله پرداخته شده است و راهکارهای شناسایی شده با معماری سنتی قزوین بررسی شده است .براساس یافته های این تحقیق اقلیم شهر قزوین را باید دارای آب و هوای نسبتا گرم و خشک با زمستانهای سرد دانست که پرهیز از سرما الویت بیشتری نسبت به گرمای تابستان دارد.سه ماه از سال یخبندان و در هفت ماه از سال نیاز به وسایل گرماساز در شب و در تمام سال نیاز به مصالح خازن الزامی است در پنج ماه از سال میتوان به وسیله کوران هوا و برودت تبخیری شرایط آسایش در گرما را فراهمآورد .همچنین میتوان کشیدگی ساختمان در جهت شرق و غرب، ساختمانهای به هم فشرده و متراکم، استفاده از حیاط مرکزی، کاشت درخت و استفاده از آب در حیاط و بافت شهری، قرارگیری بخشی از بنا در دل زمین، ایجادجریان هوا در فضاهای داخلی، استفاده از پنجره عایق با ابعاد متوسط، استفاده از مصالح روشن و با ظرفیت حرارتی زیاد در بام و دیوارها را به عنوان راهکارهای معماری اقلیمی شهر قزوین در نظر گرفت و در معماری سنتی شهر دانست.

اقلیم، شاخص آسایش، ماهانی،اوانز، معماری سنتی، قزوین