بررسی بازیابی هویت در معماری معاصر با رویکرد زبان شناختی

آنچه زمینهساز انتخاب این موضوع جهت پژوهش شده بحران هویت در معماری و در واقع معماری یکنواخت، ساختمانهای تکراری، یکسان سازی و مبارزه با معماری سنتی و بومی در پی معماری مدرن است، که نه تنها محیط کالبدی انسان را دچار بحران هویتی ساخت، بلکه هویت فردی و اجتماعی انسان را نیز به مخاطره انداخته است. هدف این پژوهش بازگرداندن هویت کمرنگ شده و گاها0 از دست رفته معماری کشور با یافتن عوامل هویتدار و هویت ساز از مسیر زبان(بومی) و فرهنگ و زیست بوم منطقه است، که در گذشته وجود داشته تا با بکارگیری مجدد، آنها را احیا و تقویت نمایید.رویکردی که این پژوهش بر آن استوار است، رویکرد زبان شناختی مبتنی بر ارتباط ساختار ذهن و ساختار فرهنگ و تجربه های بدنی انسان(طرحواره های ذهنی) در یک زیست بوم است. مهمترین عاملی که ظاهر بناهای هر منطقه را شکل میدهدبوم5 منطقه است چرا که دانش بومی از نیازهای حقیقی و امکانات و محدودیت های محیطی سرچشمه میگیرد، پس دارای مناسب ترین سازگاری با اوضاع هر منطقه است و از سویی دیگر مهمترین عامل درونی هویت ساز هر جامعهای، زبان است. همانطور که در تعاریف زبان گفته شده، زبان و تفکر در هم تنیدهاند و مردمی که دارای زبان متفاوت باشند دارای منطق و فرهنگ متفاوت هستند و در واقع زبان متاثر و تاثیرگذار بر فرهنگ است.روش پژوهش به صورت کیفی بوده و ابزار جمع آوری اطلاعات نیز به وسیلهی اسناد کتابخانه ای و بررسی و مطالعات میدانی به صورت بازدید و مصاحبه از اشخاص بومی بدست آمده است.محصول این پژوهش راهکاری به عنوان زبان الگوهایی در زیست بوم خواهد بود که روشی برای خلق فضای با هویت برای معماران به همراه خواهند داشت.

Keywords:

هویت , فرهنگ , زبان شناسی شناختی , زبان الگو , طرحواره