مهسا اژدم خیز - گروه معماری واحد مهدیشهر دانشگاه آزاد اسلامی مهدیشهر ایران
مهدی داداشی - هیات علمی واحد بابل دانشگاه آزاد اسلامی بابل ایران

افزایش جمعیت شهرنشین در کشور، موجب گسترش مجتمع های انبوه مسکونی به عنوان جایگزین مسکن سازی سنتی در کالانشهرهای کشور شده اند. فضاهای جمعی نقش بسیار مهمی در جذب مردم و حضور آنها در شهرها دارند.این حضور فرصت تعاملات و واکنش های اجتماعی را فراهم نموده و باعث بوجود آمدن حس تعلق به فضا گشته اند. فضای جمعی به غیراز جوانب فیزیکی و کالبدی، نوعی فضای ادراکی و نمادین هستند که به صورت نظام مند و مرکب، با توجه به اجتماع و فرهنگ جامعه پیوندی ناگسستنی دارند و نسبیت فرهنگی و اجتماعی جامعه در ادراک آن موثرهستند و همچنین این فضاها حامل میراث تاریخی و فرهنگی جامعه اند. تمامی بررسیها و کاوشهای باستانشناسی حکایت از آن دارند که پیشینه معماری ایران به حدود هزاره هفتم پیش از میلاد میرسند. از آن زمان تا کنون پیوسته این هنر در ارتباط با مسایل گوناگون، به ویژه علل مذهبی، توسعه و تکامل یافته اند. معماری ایران دارای ویژگیهایی هست که در مقایسه با معماری کشورهای دیگر جهان از ارزشی ویژه برخوردار اند: ویژگیهایی چون طراحی مناسب، محاسبات دقیق، فرم درست پوشش، رعایت مسایل فنی و علمی در ساختمان، ایوانهای رفیع، ستونهای بلند و بالاخره تزیینات گوناگون که هریک در عین سادگی معرف شکوه معماری ایران میباشند. معماری سنتی ایران ، تجلی نمادین جهانی ابدی و ازلی است که این جهان را محلی گذرا و واسطه ای برای رسیدن به مرتبهای والاتر به منظور وصول به آرامش درونی میداند . معماری ایران که به صورتهای گوناگون در بناهای مختلف متجلی گشته است، جایگاه خاصی را دارا میباشد که در آن ،عقاید و رسوم و آیینها در شرایط جغرافیایی و اقلیمی نمود بارزی دارند و حاصل دسترنج هنرمندانی هستند که برای اعتلای این هنر با تکیه بر ایمان خویش ،از جان خود مایه گذاشته و در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزیده اند. تزیین و آرایش ساختمان که جزء لاینفک معماری محسوب میشوند ، در آجرکاری، کاشی کاری، گچبری و آینه کاری فضای معماری ایران را آکنده از زیبایی معنوی ساخته و این خود زیبایی ظاهری را نیز همراه دارد. این مقاله بر آن است تا مهمترین عوامل تاثیر معماری سنتی بر معماری ایرانی در فضای جمعی را بررسی کند.

فضای جمعی ، تعامل اجتماعی ، معماری ایرانی ، معماری سنتی