بررسی تاثیر سطح اقتصادی منطقه بر مکانیابی مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و اثر گذاری آن بر مهارت اجتماعی کودکان

کودکان بی سرپرست به دلیل محرومیت از محبت خانواده و دوستان دارای مشکلات فراوانی هستند و محیط پرورشگاه به عنوان خانه ای که در آن سکنی گزیده اند، تنها همراه همیشگی آنان محسوب می گردد. تاثیر محیط زندگیبر ذهن و روان کودکان، از مهم ترین مسایلی است که توجه محققان را به خود جلب کرده است . به خصوص با افزایش شهرها و صنعتی شدن جهان این محیط ها و ویژگی هایشان بیش از پیش مورد توجه روانشناسان به عنوان عاملی موثر در جهت شکل گیری شخصیت کودک و افزایش سلامت جسمی و روحی او قرار گرفته است. با توجه به موقعیت متفاوت کودکان بی سرپرست و نحوه تعامل آنها با سایر افراد و گروه های اجتماعی، امنیت این کودکان و عوامل موثر بر آن متفاوت است. شناخت عوامل موثر بر افزایش حس امنیت و یا عوامل تهدید کننده آن، به چگونگی کیفیت محیط کالبدی و فضای زیست و معیارهای محیط مطلوب برای این کودکان بستگی دارد. در ذهن یک کودک بی سرپرست که همواره نیاز به یک پناه را احساس می کند، بودن در محیطی که بطور دایم احساس تشویش، نگرانی و اضطراب و ترس همیشگی را داشته باشد، ضعف در شخصیت را به دنبال خواهد داشت. بنابراین با در نظر گرفتن تمامی این جنبه ها، این محیطها باید دارای ویژگیهایی باشند تا این کودکان بتوانند حضوری موفق در جامعه و آینده داشته باشند. هدف این تحقیق ، که به روش توصیفی تحلیلی و استفاده از تحقیقات میدانی و مطالعات کتابخانه ای است، بررسی - نقش مکانیابی محل زندگی این کودکان و تاثیر محیط زیستی این کودکان بر چگونگی تعاملات و رفتار اجتماعی آنان با دیگر افراد جامعه می باشد. بخش نهایی این مقاله نشان می دهد که مکان هایی که به لحاظ اقتصادی در وضعیت پایینی هستند مکان مناسبی برای پرورش کودکان نمی باشد.

Keywords:

کودکان بی سرپرست , مهارت اجتماعی , مکانیابی , محیط زیست , شهر