رقیه عباسی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین
نیما موهبتی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین – پیشوا

با توجه به روند توسعه کشور و نیاز روز افزون به مسکن، طراحی و ساخت مسکن پایدار از ضروریات اجتنابناپذیر میباشد. یکی از فاکتورهای داشتن مسکن پایدار وجود سطح امنیت مطلوب در فضاهای مسکونی است. از این رو هدف این پژوهش طراحی مجموعه مسکونی با رویکرد ارتقاء امنیت فضای مسکونی می باشد. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و از نظر روش پیمایشی- توصیفی و مبتنی بر روش اسنادی و پیمایش های میدانی و توزیع پرسشنامه در بین ساکنین مجتمع مسکونی شهر ری می باشد. پرسشنامه بر اساس معیارهای اصول طراحی محیطی رویکرد )CPTEDتقویت قلمروهای طبیعی، کنترل دسترسی،نظارت طبیعی، حمایت از فعالیتهای اجتماعی، تعمیر و نگهداری)، به منظور بررسی و بهره گرفتن از نظرات ساکنین در طراحی مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به مطالعات انجام شده و بویژه تجربه کشورهای پیشرفته مانند نظریات اسکار نیومن و توصیه های طراحی سازمان،(Secured By Design) SBD کشور انگلستان که بطور عملی باعث بهبود امنیت فضای مسکونی شده است. میتوان فرض کرد، میشود با استفاده از این راهبردها در مرحله برنامهریزی و طراحی معماری نهایتا به مجموعه مسکونی ای با سطح امنیت مطلوب دست یافت. این امنیت چه به لحاظ روانی و چه فیزیکی ارتباط مستقیم با فضای کالبدی معماری دارد. یعنی این فضای کالبدی میتواند هم به لحاظ گونه طراحی فضاهای مستعد جرم پذیری را کاهش دهد و هم بوسیله ایجاد همسایگی های مناسب و ایجاد ارتباط و شناخت انسانی برای ساکنین باعث بهبود وضعیت امنیت مجموعه مسکونی شود.

مجموعه مسکونی، امنیت، شهر ری