فرهاد بلوری - دانشجوی گروه مهندسی عمران، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
ابراهیم اسدی - عضو هییت علمی گروه مهندسی عمران، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

شهرهای بزرگ با افزایش جمعیت و در نتیجه افزایش رفت و آمدها در سطح شهر، ملزم به اجرای طرحهای حمل و نقلی جدیدتری هستند. همچنین، افزایش تدابیری برای حمل و نقل عمومی و تشویق مردم به استفاده از آن؛ بعلت کاهش ترافیک، کاهش آلودگی هوا و مزایای دیگر از اولویتهای شهرها محسوب میشود. در این میان، شهر تبریز نیز مستثناء نبوده و به علت افزایش مهاجرت و افزایش جمعیت، در حمل و نقل به روشهای جدیدی نیازمند بوده است و همچنین کاهش بار ترافیک شهر و کاهش آلودگی هوا از دغدغه های آن محسوب میشود.یکی از تدابیر حمل و نقلی، سامانه اتوبوسهای تندروBRT میباشد. شهر تبریز تقریبا همزمان با شهر تهران شروع به استفاده از این طرح جامع کرده است. این طرح که دارای معایبی همچون سرعت کم، یک طرفه کردن خیابانها، وجود تقاطعها، تولید آلودگی، کمبود ایمنی و تصادفات است، باید با سیستمی بهتر که فضای شهری را اشغال نمیکند ودسترسی بهتر دارد، جایگزین شود. در این مقاله به روش کتابخانهای مزایا و معایب این طرح بررسی شده و با بررسی دقیقتر این عوامل، راهکار پیشنهادی ای به نام منوریل همراه با کلیات اجرایی ارایه شده است. طرح اجرایی دارای دو خط منوریل عبوری از روی رود میانی تبریز و بلوارهای اصلی شهر به همراه اجرای خیابانهای عریض شمالی جنوبی میباشد

منوریل، ترافیک، حمل و نقل عمومی، طرح ترافیکی،BRT