سحر گلچینی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
پخشان خضرنژاد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز

شهر خلاق به عنوان یک روش راهبردی در عرصه تفکر، برنامه ریزی و اجرای طرح های شهری مطرح شده است. نظریه شهر خلاق با تاکید بر ابعاد اقتصادی و فرهنگی و توجه به خلاقیت و استعدادهای شهروندان، تنوع عقیده ها و فکرها، زیست پذیری بالای شهر و گسترش فرهنگ بومی، زندگی را برای شهروندان لذت بخش می نماید. در این مبحث شهر به عنوان محل شکل گیری خلاقیت، دانایی، صنایع خلاق و اقتصاد دانایی محور مطرح است. از آنجایی که محور توسعه دانش بنیان، سرمایه های انسانی نوآور و خلاق است، بنابراین شهر باید ویژگی هایی داشته باشد که بتواند سرمایه های انسانی خلاق و مستعد را جذب و حفظ نماید. این مقاله به شناسایی راهبردهای ارتقای اقتصادی با تاکید بر خلاقیت شهری در ایران پرداخته است. به لحاظ روش شناسی تحقیق با استفاده از روش توصیفیB تحلیلی و با بهره گیری از ابزارهای ( منابع اسنادی و کتابخانه ای )؛ به بررسی نظریه شهر خلاق از منظر اندیشمندان حوزه شهری پرداخته می شود همچنین، ضمن بررسی استراتژی های کاربردی در شهر خلاق با تاکید بر شهرهای ایران در جهت دستیابی به عدالت اجتماعی، ایجاد تعادل در رشد اقتصادی مناطق، بهبود یکپارچگی مدیریتی منطبق با خصوصیات و شرایط نهادهای مشارکتی محلی، همچنین استعدادهای متفاوت ناحیه ای، به همبستگی و پیوند بین عملکرد شهرها و مناطق خلاق در راستای متعادل سازی رابطه سه عامل فضا، جمعیت و فعالیت می پردازد و به عنوان دستاوردهای توسعه خلاق برای رسیدن به شرایط اقتصادی مطلوب تلاش نماید. بررسی ها نشان داد تعدادی از شهرهای ایران با وجود دارابودن سوابق تاریخی، ظرفیت های طبیعی و گردشگری نمی توانند در زمره شهرهای خلاق مطرح شوند که برای حل این مشکل می توان با ایجاد و اتخاذ راهکارهایی زمینه های این شهر ها را برای خلاق شدن هموار ساخت.

شهر، خلاق، پایداری، اقتصاد شهری، ایران