عادل شری زاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مهدی هریسچیان - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
عادل آذری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

فرسودگی یکی از مهم ترین مسایل مربوط به فضای شهری است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل و عدم تناسب می شود. بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده ی قانونی شهرها اطلاق می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات عمومی و رفاهی، زیر ساخت های شهری، آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی و اجتماعی نازلی نسبت به سایر بافت ها برخوردارند. وجود این مشکلات باعث شده تا در سال های اخیر به تبع دگرگونی در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرها و نیز مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و مسلهدار دو چندان گردد. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی بوده و از روش کتابخانه ای بهره گرفته است. در این مطالعه، ابعاد مختلف بافت فرسوده، شاخص ها، مشخصات، شیوه های مداخله و عوامل موثر بر فرسودگی بافت های شهری به صورت تحلیلی بررسی شده است.

بافت های فرسوده، آسیب شناسی بافت های فرسوده، شاخص و ویژگی های بافت های فرسوده