رحیم حیدری چیانه - دانشیار دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی ، دانشگاه تبریز
معصومه علیرضایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین ،دانشگاه تبریز
علی زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

توسعه گردشگری شهری آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی به دنبال دارد، ایجاد تعادل در این زمینه، به گونه ای که آثار مثبت بیش از آثار منفی باشد، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی است . بنابراین، پایداری در گردشگری شهری، مستلزم توجه نظام مند به ابعاد فنی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی ، تاریخی و زیست محیطی است تا استفاده از جاذبه های گردشگری، مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاریاین منابع برای آیندگان باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش مدیریت شهری در توسعه پایدار گردشگری در کلانشهر تبریز پرداخته شده است . برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از بررسی های کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است . با توجه به مجموعه اطلاعات به دست آمده، گزینه ها و سوالات مورد نیاز به صورت مدون و در قالب پرسشنامه، تهیه و تدوین شده است . به منظور تعیین اثر هر یک از متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته از آزمون کای اسکویر استفاده شده است . جامعه ی آماری در رابطه با مسیولان شهری 150 نفر و مردم محلی 250 نفر بوده است که از طریق رابطه کوکران محاسبه شده ) براساس فرمول کوکران می بایست از 385 نفر پرسشگری انجام می شد اما برای روایی و اطمینان بیشتر از نتایج مطالعه، به 400 پرسشنامه افزایش یافته است.. نتایج حاکی از آن است که بین مدیریت یکپارچه شهری و همکاری های متقابل مدیران شهری و مردم محلی با دستیابی به توسعه ی پایدار گردشگری شهری رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد، یعنی هر چقدر مدیریت شهری هماهنگ تر باشد و ارتباطات بیشتر بین مدیریت شهری و مردم محلی برقرار شود، به همان اندازه امکان دستیابی به توسعه ی پایدار گردشگری شهری بیشتر خواهد شد .

مدیریت شهری ، توسعه پایدار، گردشگری ، تبریز