بررسی ارتباط حاشیه نشینی و ناپایداری شهری با گردشگری روستایی نمونه موردی : روستای زشک شهر مشهد

پدیده حاشیه نشینی یکی از معضلات اصلی شهرهای امروزی و ازجمله بحرانهای اساسی شهرهای کشورهای درحال توسعه میباشد. امروزه مسایل و آسیبهای ناشی از حاشیه نشینی، توجه برنامه ریزان را به مبدا مشکلات یعنی روستاها سوق داده و توسعه پایدار شهر و روستا را معادله ای دوطرفه و درگرو توجه عادلانه به نقاط شهری و روستایی به طور همزمان دانسته است. گردشگری روستایی یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار، موردتوجه جدی برنامه ریزان قرارگرفته و منافع بیشمار آن، مدیریت آن را به یک عنصر حیاتی برای رشد و توسعه جامعه شهری و روستایی تبدیل نموده است. در این میان شهر مشهد، با دارا بودن رتبه اول حاشیه نشینی در کشور، با بحران بزرگی دست وپنجه نرم میکند. مهاجرت بیرویه ساکنین روستاهای مجاور مشهد، مسیله ای است که توجه مدیریت شهری را به سمت راهکارهای منطقه ای و دید گسترده تری نسبت به حل مسیله حاشیه نشینی سوق داده است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع از روش تحقیق تحلیلی-توصیفی بر پایه پیمایش میباشد که بر اساس مطالعات میدانی، مشاهده، مطالعات اسنادی و کتابخانه ای باهدف شناسایی مسایل ناشی از حاشیه نشینی مشهد و ارتباط آن با مهاجرت روستاهای مجاور و بررسی ابعاد مختلف حاشیه نشینی و ارتباط آن با ناپایداری شهری میپردازد و اثرات ناپایدار حاصل از این نوع شهرنشینی را معرفی مینماید؛ سپس توجه را به سمت روستای زشک سوق میدهد. نتایج تحقیق نشان میدهد این روستا با دارا بودن پتانسیلهای گردشگری بیشمار، توانایی جذب گردشگران داخلی و خارجی را دارد و عدم توجه کافی به مسایل و مشکلات این روستا و ... ، مهاجرت عمده ساکنان آن را به شهر مشهد رقمزده است. درنهایت با بررسی اهمیت توجه به مدیریت گردشگری در روستای زشک، وضعیت پایداری آن را ترسیم و نقش آن را در کاهش معضلات حاشیه نشینی شهر مشهد و توسعهی پایدار آن بیان میدارد و پیشنهادهایی برای حرکت در جهت توسعه پایدار همزمان شهر و روستا ارایه میدهد.

Keywords:

گردشگری روستایی , توسعه پایدار , حاشیه نشینی , روستای زشک مشهد