معصومه نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
حمیدرضا عامری سیاهویی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

مناسب سازی فضاهای شهری، برای معلولان جسمی و عابرین پیاده، از جمله رویکردهای عدالت محورانه در برنامه ریزی و مدیریت شهری معاصر محسوب می شود .با وجود این بسیاری از عرصه های عمومی شهری همچون گذرگاه ها، پارک ها و مراکز شهری در اغلب شهرهای ایران نظیر شهر آمل با معضل نامناسب بودن فضا برای استفاده معلولان و عابرین پیاده مواجه اند.مناسب سازی فضاهای عمومی را در این پژوهش برای این قشر مدنظر قرار داده ایم . این پژوهش باتوجه به نوع هدف، توسعه ای- کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی، تحلیلی - میدانی است. جامعه آماری این شامل دو بخش کالبدی و انسانی می شود که بخش کالبدی فضاهای شهری در سطح شهر آمل و بخش انسانی آن شهروندان و کارشناسان تشکیل می دهند. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می دهد : شهرآمل دارای مسایل و مشکلات فراوان در شرایط بحرانی در حوزه پیاده رو است و مجموع این عوامل فضای آشفته، ناسالم و فاقد ایمنی و راحتی را برای گروه های مختلف اجتماعی، بویژه معلولان و جانبازان در این فضا ایجاد کرده است.و مسیولین و مدیران شهری باید نگاه ویژه به مسیله داشتند.

مناسب سازی فضا، معلولان، پیاده راه، شهر آمل