امیررضا مرادی سروستانی - عضو هییت علمی دپارتمان مهندسی عمران و معماری دانشکده شهیدباهنر ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس ،ایران
محمود صادق پور - عضو هییت علمی دپارتمان مهندسی عمران و معماری دانشکده شهیدباهنر ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس ،ایران
محمودرضا گلشن - عضو هییت علمی دپارتمان مهندسی عمران و معماری دانشکده شهیدباهنر ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس ،ایران
مرتضی شریفی - عضو هییت علمی دپارتمان مهندسی عمران و معماری دانشکده شهیدباهنر ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس ،ایران

امروزه رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آنها موجب بروز بحران های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط شهرها شده است. تجربه اجرای طرحهای شهری در ایران نشان داده است که برنامه های مزبور در خلق محیط های شهری واجد کیفیت با توفیق چندانی روبه رو نبوده است .به بیان دیگر مساله و یا به عبارت در شرایط کنونی یکی از چالشهای عمده شهرهای ما و به دنبال بحران کیفیت دقیق تر آن یکی از دغدغه های اساسی تصمیم سازان، تصمیم گیران، مجریان و استفاده کنندگان از محیط های شهری قلمداد میشود .تا دهه 1340 شمسی ساخت و سازهایی متمایز و متفاوت با قبل ایجاد شد و بافتی در اطراف بافت تاریخی شهرها شکل گرفت که به عنوان بافت میانی شناخته میشود .این بافتها در زمان ساخت، محیطی مناسب و جذاب برای زندگی بودند، ولی با رشد سریع جمعیت و مهاجرت در چند دهه اخیر به نظر میرسد دستخوش تحول شده و جمعیت ساکن را همچون بافت های تاریخی از خود رانده و مهاجرین روستایی، افراد فقیر و کم درآمد را پذیرا شده است .باتوجه به این، تمامی کاستی ها و مشکلاتی که در بافت درونی وجود دارد . این تحقیق پس از شناسایی بافت میانی شهر شیراز محدودهای از این بافت را در نظر گرفته و فرسوده و معیوب بودن آن را با توجه به معیارهای کیفیت محیط شهری مورد ارزیابی قرار داده است.

کیفیت، محیط شهری، بافت میانی، شیراز