علی گلصورت پهلویانی - استادیار گروه عمران-دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
نصرت الله سیاهوشی - دانشجوی ارشد سازه- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

جداسازی لرزه ای یک روش نوین برای طراحی ساختمان ها در برابر زلزله است که مبنای آن کاهش نیروهای وارد به سازه در اثر زمین لرزه، به جای افزایش ظرفیت سازه برای تحمل بارهای جانبی می باشد، لذا سیستم جداساز لرزه ای، به عنوان یکی از روش های مناسب جهت کاهش آسیب پذیری و افزایش حاشیه ایمنی ساختمان ها دارای اهمیت خیلی زیادی می باشد. هدف از این مقاله مقایسه پاسخ های لرزه ای سازه های فولادی با قاب خمشی متوسط در روش های مرسوم که بر پایه افزایش ظرفیت هستند و روش نوین جداساز لرزه ای نوع LRB که بر مبنای کاهش تقاضا است، می باشد. برای تحقق این هدف سه ساختمان 6، 9 و 12 طبقه با سه نوع سیستم قاب خمشی، سیستم مهاربندی شده و سیستم جداساز مدلسازی شده و تحت آنالیز تاریخچه غیرخطی قرار گرفته اند. و با انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی ساختمان ها مشاهده گردید ساختمان های با جداساز لرزه ای LRB دارای سطح عملکرد استفاده بی وقفه می باشند و جداساز لرزه ای منجر به کاهش پاسخ های لرزه ای ساختمان ها شده است. در حالی که ساختمان های بدون جداساز لرزه ای در سطح عملکرد استفاده بی وقفه باقی نمانده اند.

جداساز لرزه ای، تحلیل تاریخچه زمانی، سیستم قاب خمشی، سیستم مهاربندی شده، جداساز LRB