بهبود عملکرد عناصر معماری در اقلیم گرم و مرطوب با استفاده از فناوری نانو

طراحی ساختمان با توجه به زمینه و محیط اطراف امری ضروریست. در واقع برای ساختن یک ساختمان محیط اطراف آن نباید از یاد برده شود در غیر اینصورت ساختمان از نظر عملکرد، مصالح، فرم و عوامل دیگر نه تنها با محیط اطراف خود ارتباط برقرار نمی کند بلکه با آن رو به رو می شود. اقلی یکی از مهم ترین عوامل در محیط زیست است که ساختمان سازی مطابق با اقلیم و ایجاد شرایط آسایش انسان بسیار ضروری است. در اقلیم گرم و مرطوب یکی از بحرانی ترین اقلیم های جهان حاکم است بنابراین در نظر گرفتن ویژگی های این اقلیم مانند تابش زیاد خورشدی و رطوبت محیط در طراحی ساختمان ها لازم است. به طور کلی خانه های بومی کشور ما مولفه های اقلیمی را در طراحی و ساخت و ساز در نظر گرفته اند که با به کارگیری الگوهای این ساحتمان ها در طراحی ساختما اهی معاصر می توان باعث صرفه جویی در مصرف انرژی و جلیگیری از هدر رفت آن و در نتیجه توسعه پایداری شد اما از آنجایی که امروزه با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی انسان دیگر نمی تواند مانند گذشته در خانه های سنتی زندگی کند بنابراین نمی توان خانه ها را عینا مانند خانه های سنتی طراحی و اجرا کرد بنابراین در این پژوهش به مطالعه و بررسی معماری بومی کشورمان در اقلیم گرم و مرطوب و چگونگی استفاده از تمهیدات معماری گذشته و همچنین چگونگی استفاده از فناوری های روز دنیا در جهت بهبود عملکردهای عناصر سنتی و به روز شدن ساختمان ها پرداختیم. یکی از این فناوری های جدید فناوری نانو است که در تمام رشته ها به خصوص معماری کاربردهای فراوانی به خصوص جهت رسیدن به پایداری دارد. هدف اساسی از انجام این پژوهش استفاده از فناوری نانو و باز زنده سازی معماری بومی ایران جهت به حداقل رساندن استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر است. روش تحقیق در این پژوهش کاربردی توسعه ای است و به کمک جمع آوری اسناد و مطالعات کتابخانه ای به تحلیل چگونگی استفاده از فناوری نانو در معماری بومی ایران و بهبود عملکرد آن پرداخته می شود.

Keywords:

معماری زمینه گرا , پایداری , معماری بومی , اقلیم گرم و مرطوب , فناوری نانو