نقد و بررسی تعارض پیش بینی داوری شورای عالی فنی در ماده 53 شرایط عمومی پیمان با هدف از اجرای طرح های عمرانی

امروزه، طرح دعاوی به بخش تفکیک ناپذیر روند اجرای طرح های عمرانی، مبدل شده است. از یک سو، نیاز روز افزون جوامع بشری به زیر ساخت ها، منجر به سرمایه گذاری دولت ها در بودجه عمومی برای احداث طرح های زیربنایی عمرانی شده است و از آنجا که اجرای این طرح ها با هدف منفعت عمومی گره خورده است، اجرای با کیفیت آنها در زمان مشخص و با صرف هزینه ی معین اهمیت بسزایی دارد. عدم دستیابی به هر یک از این سه شاخصه می تواند زمینه طرح دعاوی متعددی را در پروژه های عمرانی فراهم سازد. از سوی دیگر، دعاوی مطرح شده تاثیر به سزایی بر هزینه مصرفی و زمان انجام پروژه داشته و حل و فصل آنها در بهبود بهره وری و موفقیت طرح های عمرانی نقش مستقیم خواهد داشت. در واگذاری اجرای طرح های عظیم عمرانی، قانونگذار در بند (ج) ماده 53 شرایط عمومی پیمان، حل اختلاف به روش داوری را برای رسیدگی به اختلافات طرفین پیمان با هدف برقراری صلح و سازش خارج از سیستم قضایی، لحاظ نموده است. در این مقاله به بررسی پیش بینی قانونگذار در خصوص حل اختلاف ناشی از پیمان طرح های عمرانی به داوری شورای عالی فنی در ماده 53 شرایط عمومی پیمان پرداخته شده است و سعی گردیده ضمن مطالعه آثار و عوامل ایجاد اختلاف در طرح های عمرانی، وضعیت مراجع قضایی در مواجهه با اختلافات ناشی از اجرای پروژههای مذکور مورد بررسی و بعلاوه ایرادات و نواقص قانونی وارده به حل اختلاف صورت گرفته توسط شورای عالی فنی در مقام داوری و ناسازگاری ایرادات موجود با منفعت عمومی بعنوان هدف نهایی از اجرای یک طرح عمرانی، مورد توجه قرار گرفته است.

Keywords:

ادعا , داوری شورای عالی فنی , طرح های عمرانی , اوصاف داوری , منفعت عمومی