بررسی نقش ضرایب عکس العمل بستر در انتقال نیروی برشی داول بار در روسازی های صلب

روسازی بتنی برای فرودگاه ها، بزرگراه ها، خیابان ها، جاده های محلی، پارکینگ ها و انواع دیگر زیر ساخت ها استفاده می شود. هنگامی که از مواد بادوام طراحی و ساخته شود، می تواند دهه های زیادی با تعمیر کم یا بدون هیچ تعمیری خدمات ارایه دهد. بطور کلی بتن دارای هزینه اولیه بالاتر از آسفالت است اما دارای عمر بیشتری، تقریبا دو برابر عمر روسازی آسفالتی، است و هزینه های نگهداری پایین دارد. روسازی بتنی ازیک لایه رویه و یک لایه اساس برروی بسترآماده شده است. به علت صلبیت نسبی، بار را برروی سطح گسترده تری نسبت به روسازی انعطاف پذیرتوزیع می کند. در این تحقیق تاثیر پارامترهای مورد مطالعه بر عملکرد روسازی بتنی، به طور خاص تاثیر ضرایب عکس العمل بستر، بر روی نیروی برشی و لنگر خمشی در داول بار بحرانی و تنش تکیه گاهی بین بتن و داول و بررسی تغییرات آن نسبت به پارامترهای مورد مطالعه در روسازی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. برای انجام تحلیل ها از نرم افزار المان محدود EVERFE که نرم افزار تحلیل روسازی بتنی غیر مسلح درز دار می باشد، استفاده میگردد و با در نظر گرفتن نوع وسایل نقلیه تعریف شده در نشریه 234 و عرض روسازی تعریف شده در نشریه 415 میزان تاثیر هر یک از متغیرهای مد نظر مورد ارزیابی قرار گیرد. افزایش ضریب عکس العمل بستر 40 ( مگا پاسکال بر متر ) به 50 و 60 به ترتیب موجب افزایش جزیی 0.29 % و 0.37% نیروی برشی و لنگر خمشی در داول بحرانی می گردد. افزایش ضریب عکس العمل بستر از 40 ( مگا پاسکال بر متر ) به 50 و 60 به ترتیب موجب افزایش 0.01 % و 0.05 % تنش تکیه گاهی بتن داول و بتن می گردد که این مقدار بسیار کوچک می باشد و قابل چشم پوشی می باشد.

Keywords:

روسازی بتنی غیر مسلح درزدار , داول بار , ضرایب عکس العمل بستر , برش , تنش تکیه گاهی , المان محدود