علیرضا ابراهیمی - کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه یاسوج
محمد غلامی - استادیار، دانشگاه یاسوج
عادل جعفری - کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه یاسوج

با توجه به مقاومت پس کمانشی بالا، انعطاف پذیری قابل توجه، ویژگی های هیسترزیس پایدار و سختی اولیه بالا، در حال حاضر سیستم دیوار برشی فولادی (SPSW) به عنوان یک سیستم جذاب، جایگزین سیستم های مقاوم دیگر در برابر بارهای جانبی زلزله در طراحی سازه در نظر گرفته می شود. این سیستم هر دو مشخصه سختی بالا و شکل پذیری بالا را باهم دارد؛ اما یکی از نوآوری های که می توان در دیوار برشی فولادی به کاربرد برد، استفاده از ورق های موجودار ( در این پژوهش موجدار ذوزنقه ای موردنظر می باشد) به جای ورق های ساده است؛ دلیل آن پایداری هندسی خارج از صفحه و درون صفحه ای بالایشان می باشد؛ اما گاهی به دلیل محدودیت های معماری و سازه ای مجبور به ایجاد باز شو در دل دیوار برشی و یا متصل کردن دو دیوار برشی مجزا به هم می شویم که در این حالت وصل کردن دو دیوار به وسیله تیر همبند (SPSW-WC ) به هم بهترین روش برای گسترش دیوار برشی فولادی می باشد، در این حالت علاوه بر ظرفیت خمشی دو دیوار برشی جدا از هم، می توان در صورت قوی بودن تیر همبند از ظرفیت برشی ناشی از همبند شدن دو دیوار برای مقابله با لنگرهای واژگونی استفاده کرد.

دیوار برشی فولادی ساده، موجدار ذوزنقه ای، همبند