جابر قاسمیان - کارشناس ارشد مهندسی عمران- مدیریت ساخت، دانشگاه البرز، قزوین، ایران
ناصر شمس کیا - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
مجتبی امیدوار - کارشناس ارشد مهندسی عمران- مدیریت ساخت، دانشگاه البرز، قزوین، ایران

زمانی که صرفه جویی در انرژی نیاز اصلی می باشد از کارخانه های تولید بتن استفاده می شود. بعلت سهل انگاری و نیز عدم توجه ویژه به خطرات موجود در کارخانه های تولید بتن، شاهد حوادث ناگواری برای اپراتورها و سایر کارگران بوده ایم، همچنین به دلیل اینکه در کارخانه های تولید بتن اگر مدیریت ریسک وجود نداشته باشد هدر رفت انرژی زیاد بوده و راندمان تولید بتن بهینه بسیار پایین می باشد و این ریسک باعث صدمه زدن به مجموعه شده از این رو برای افزایش بازده تولید و همچنین کاهش هدر رفت انرژی و جلو گیری از آسیب رسیدن به مجموعه که خطرات جبران ناپذیری را در رسیدن به هدف تعیین شده در پی دارد شناسایی خطر و ارزیابی ریسک در این نوع پروژه ها و به تبع آن اقدامات کنترلی مورد نیاز برای این ریسک ها اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در این مقاله کارخانه های تولید بتن پیش ساخته را به منظور کاهش ریسک و افزایش بازده مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهیم. هدف اصلی این مقاله شناسایی و ارزیابی ریسک های کارخانه های تولید بتن پیش ساخته بر اساس شاخص های توسعه پایدار می باشد. برای شناسایی و وزن دهی معیارهای توسعه پایدار از روش AHP فازی و برای رتبه بندی ریسک های مرتبط با کارخانه های تولید بتن از روش TOPSIS فازی استفاده شده است. و در آخر یک الگو و روش مناسب و مستند برای کاهش ریسک های موجود در کارخانه های بتن پیش ساخته ارایه شده است.

تولید بتن، ارزیابی ریسک، ایمنی و کنترل ریسک، توسعه پایدار، روش TOPSIS فازی