بررسی شیوه ی فرزند پروری والدین باکمال گرایی، خودتنظیمی و مقایسه ی آن در کودکان خانواده های کم جمعیت و پرجمعیت (نمونه موردی : دانش آموزان دختر مقطع متوسطه و کلیه والدین مقطع متوسطه در مناطق 7 و 14 شهر تهران)

فرزند پروری به معنای تربیت یا پرورش فرزندان است به عبارت دیگر، فرزند پروری به مجموعه ای اعمال ورفتارها گفته می شود که والدین اختصاصا برای رشد ، برقراری ارتباط، آموزش، ارضای نیازها، مراقبت و درمجموع تربیت فرزندان خود انجام می دهند. صرف نظر از میزان آشنایی والدین با مفهوم یا تعریف فرزند پروری،هر یک، از روشهای فرزند پروری خاصی استفاده می کنند ؛ تحقیق حاضر سعی دارد که به بررسی شیوه یفرزند پروری والدین باکمال گرایی، خودتنظیمی و مقایسه ی آن در کودکان خانواده های کم جمعیت وپرجمعیت پرداخته شود؛ با توجه به ماهیت موضوع پژوهش، روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعهآماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در مناطق 7 و 14 شهر تهران و کلیهوالدین مقطع متوسطه در مناطق 7 و 14 شهر تهران بوده است. در این تحقیق پژوهشگران 168 دانش آموزپرجمعیت و 318 دانش آموز کم جمعیت از دو منطقه مورد نظر شهر تهران انتخاب کرده و به اجرایپرسشنامه پرداختند. به طور کلی حجم نمونه شامل 486 دانش آموز و والدین آنان بود. از روش نمونه گیریتصادفی چند مرحله ای استفاده شد. ابزار اندازه گیری در تحقیق حاضر پرسشنامه استاندارد می باشد که بااستفاده از نرم افزار spss به تجزیه و تحلیل آن پرداخته شده است ؛ به طور کلی ماحصل تحقیق را می تواناینچنین بیان نمود که ؛ فرزندپروری والدین با کمال گرایی و خودتنظیمی دانش آموزان رابطه داشته و بینخانواده های پرجمعیت و کم جمعیت در این راستا تفاوت معناداری وجوددارد.

Keywords:

فرزند پروری , کمال گرایی , خودتنظیمی