احسان فرهادی شوربلاغی - دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی دانشگاه علم و فرهنگ تهران
مژگان بخشی ندوشن - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی یزد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق زنانمراجعه کننده به مرکز تحکیم خانواده شهرستان یزد بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز تحکیم خانواده شهرستان یزد در سال 1394 بودند، که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، پس از تکمیل مقیاس میلبه طلاق توسط زنان، تعداد 30 نفر از زنانی که بر اساس مقیاس، میل به طلاق داشتند به طور تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) جایدهی شدند. کلیه آزمودنی های دو گروه به گویه های مقیاسمیل به طلاق، قبل و بعد از مداخله روی گروه آزمایش پاسخ دادند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافتنکرد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات آزمودنی های گروه آزمایشدر مقایسه با گروه کنترل در متغیر میل به طلاق کاهش معناداری یافته است (P≤ 0.01). بنابراین نتایجاین پژوهش نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش میل به طلاق زنان موثر بوده است.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، میل به طلاق، زنان