سیدرضا بلاغت - استادیار دانشگاه یسستان وبلوچستان
پروانه دینارزهی - مهارت آموز ماده ۲۲ دانشگاه فرهنگیان
محمدرحیم قلندرزهی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش زبان عربی دانشگاه تربیت مدرس

تشویق و تنبیه دو روش تربیتی هستند که برای رعایت مقررات و انضباط بابد در مدارس مد نظر قرار گیرند.تنبیه در مواردی به کار میرود که رفتار دانش آموز ناپسند، برخلاف مقررات و غیر دلخواه است و میخواهیمآن را خاموش یا تضعیف کنیم. این دو روش باید بطور صحیح بکار رود تا موجب آرامش خاطر گردد. با توجهبه نقش و اهمیت تشویق در یادگیری دانش آموزان و تنبیه در سرخوردگی و بی رغبتی آنان در یادگیری،هدف این پژوهش بررسی نقش تشویق و تنبیه در یادگیری دانش آموزان مدارس منطقه بم پشت سراوانواقع در استان سیستان و بلوچستان می باشد. این تحقیق به روش توصیفی و ابزار جمع آوری اطلاعاتپرسشنامه و مصاحبه با معلمان پیشکسوت می باشد. یافته ها نشانگر آن است که معلمان هر گونه تنبیهبدنی و فیزیکی را رد می کنند و تشویق را مقدم بر تنبیه مهم ترین عامل برای پیشبرد اهداف آموزشی می دانند. همچنین آنان با روش های تنبیهی مانند محروم کردن از اردوها، اخم کردن و کم توجهی تاکیدبیشتر دارند. و روش هایی مانند جایزه دادن، احترام گذاشتن و... را برای تشویق کردن توصیه می کنند.

تشویق، تنبیه، یادگیری، تربیت