تورج عقدایی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
سعید اکبری پابندی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فنی و حرفه ای مرکز زنجان
مینا مهدیخانی - دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه فرهنگیان پردیس الزهرا زنجان

یکی از رخدادهای مهم شعر معاصر، ورود آن به جریان شعری سمبولیسم اجتماعی به مثابه یکی از پیامدهای نقد ادبی بوده است.حاصل گرایش شاعران به شعر سمبولیک، آفرینش ابهام هنری در شعر، توصیف چند معنایی فضای سیاسی، اجتماعی، طرح هنرمندانه ی نابسامانی های اجتمایی حاکم بر جامعه و نگاه منتقدانه ی سرایندگان و نویسندگان به پیرامون زندگی خود است. نیمایوشیج شاعری است که در اشعار وی، سمبولیسم به خوبی مشاهده می شود. هدف از نگارش این مقاله آشنایی با نمادگرایی نیما و بررسی نشانه شناختی اشعار وی است تا درک بهتری از این شاعر معاصر و ویژگی های شعری اوحاصل شود؛ برای نیل به این مقصود،اشعادر داورگ و آی آدم ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که نیما از نماد، برای خلق بافتی مبهم و شعری عمیق و تاثیرگذار استفاده کرده و جریان شعری او از حالت تک معنایی به سوی چند معنایی با فرا معنایی گرایش دارد، بدین سان او مخاطب را به تامل در مفهوم درونی سروده های خود وادارد. روابط کلامی که از طریق واژگان نمادین در اشعار نیما به وجود می آیند به خلق بافت های معنایی چند لایه می انجامد که بنا بر اقتضای زمانی و شرایط فکری مخاطب، برداشت های متفاوتی در پی خواهد داشت. برای گردآوری داده ها از روش مطالعات کتابخانه ای و بررسی تحلیل داده ها از روش توصیفی و کیفی استفاده شده است.

نماد، سمبولیسم، نشانه شناسی، نیما، داورگ، آی آدم ها