انتقاد اجتماعی و هجو در شعر انوری

هجو یکی از شیوه های خاص برای مسایل انتقادی در جامعه است. از این رو هدف شاعر در سرودن هجو، سرزنش کردن ونکوهش و در بسیاری موارد بر شمردن عیب دیگران می باشد.انوری از شاعران بزرگ عصر خود است که به علوم بسیاری احاطه دارد و انعکاس آن در اشعارش نمایان است.وی در دیوان اشعارش موضوعات بسیاری در هجو ابنای زمان دارد؛ از آنجا که شاعران هرگاه دل آزرده شوند بر می آشوبندو سخنان کوبنده و انتقادی خود را به زبان هجو و ... بیان میدارند، انوری نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ چرا که دل آزردگیها از زمانه، رنجش ها، ناسازگاری ها و پیش آمدهای ناگوار و در نهایت مشکلات اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جامعه، انوری رابر آن داشته که در زمره ی شاعران منتقد و هجاگوی باشد؛ هر چند در اواخر کار شاعری خود از مدح و هجا دوری جست و بهگونه ای اظهار پشیمانی کرد، چنانکه می فرماید:دی مرا عاشقکی گفت غزل میگویی گفتم از مدح و هجا دست بیفشاندم همگفت: چون گفتمش آن حالت گمراهی بودحالت رفته دگر باز نیاید ز عدمسوال اصلی این پژوهش بر این پایه استوار است که شیوه ی انوری در سرودن هجویات چگونه بوده است قالب شعریهجویات او چیست جامعه ای که انوری در هجوهایش به تصویر می کشد چگونه جامعه ای است و هجو در شعر او در چهجایگاهی است. روش تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای و فیش برداری می باشد.

Keywords:

انوری , هجو , انتقاد اجتماعی