فاطمه صیدمرادی کهره - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

عقل یکی از قوای مدرک، ابزار تشخیص و تمیز و از اسباب شرافت و بزرگی انسان است.مولانا از بزرگ ترین عارفان ایران در سنه ی 604 ه.ق است و از شاهکارهای ادبی وی، مثنوی معنوی را می توان نام برد که بسیار مورد توجه مولوی پژوهان در کل جهان قرار گرفته است. در مقابل، با افکار پایولوکوییلو عارف معاصر برزیلی روبرو هستیم که اندیشه و افکار وی نیز بسیار مورد توجه مخاطبان در سراسر جهان است. هدف از این پژوهش، تحلیل تطابقی آموزه ها و باورهای عارف بزرگ ایران زمین مولانا جلال الدین و عارف برزیلی پایولوکوییلو در مورد عقل است، برای محقق کردن این امر مهم به بررسی تحلیلی- توصیفی اندیشه و افکار این دو عارف مشهور پرداخته ایم و باید گفت؛ به این نکته دست یافته ایم که مولانا نسبت به عقل، دیدی مثبت دارد، با صرف نظر از عقل جزوی که مولانا آن را در وادی معرفت ضعیف می داند، در مقابل ایولو عقل را در اکثر آثارش رد می کند؛ و پیروی او از عرفان سرخپوستی، عرفان سکولار، ماسون، هیپی گری و ... خود دلیلی متقن بر این است که پایولو خلاف مولوی عقل ستیز بوده است.

مولانا، پایولوکوییلو، مثنوی مولوی، عقل