جامعیت و جاودانگی قرآن از منظر روایات معصومان (ع)

قرآن کتابی مقدس است که از سوی خداوند متعال برای هدایت انسان ها برقلب پیامبر (ص) نازل گشته است. این کتابآسمانی برای سوالات همه مردم در همه دورانها جوابگو است و این جاودانگی و جامعیت قرآن در لسان اهل بیت علیهم السلامنیز مطرح شده است. همچنانکه امام باقر (ع) فرموده اند: خداوند تبارک و تعالى آنچه را که مردم تا روز قیامت به آن محتاجباشند، در کتابش آورده و براى پیامبرش بیان کرده است. و در روایت دیگر امام صادق (ع) قسم یاد کردند که هیچ گاه انسان درحسرت نخواهد بود که چرا فلان مطلب در قرآن وجود ندارد و در روایت دیگر امام رضا (ع) فرمودند که: فیه (القرآن) تفصیل کلشىء بین الحلال و الحرام و الحدود و الاحکام و جمیع ما یحتاج الیه کملا؛ یعنی تفصیل حلال و حرام و حدود و احکام و به طورکلى آنچه انسان به آن محتاج است، در قرآن وجود دارد. از این رویات معلوم می شود که جامعیت قرآن در محدوده هدایتانسان ها است و از روایات معصومان (ع) نیز برداشت می شود که همه علوم موجود در قرآن در راستای هدایت انسان ها میباشد. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی جامعیت قرآن کریم با تکیه بر روایاتمعصومان (ع) پرداخته خواهد شد.

Keywords:

قرآن , جامعیت , هدایت , روایات , معصومان (ع)