بررسی ونقد آراء تفسیری درآیه ی هفتم سوره ی آل عمران باتاکید بر نظرتفسیری سیدمرتضی

برای فهم قران کریم، فراگیری برخی قواعد اهمیت ویژه دارد. یکی از قواعد ویژه فهم قرآن، بازشناسی آیات محکم و متشابهاز یکدیگر و بازگرداندن آیات متشابه به آیات محکم است؛ خاستگاه اصطلاح محکم و متشابه، آیه هفتم سوره آل عمران است کههمه قرآن را به دو بخش محکم و متشابه تقسیم کرده است؛ این آیه از همان ابتدای نزول محل بحث و نزاع بوده است. برخی ازمهمترین سوالاتی که از دیرباز درباره این آیه مطرح بوده، این است که مقصود از آیات متشابه چیست تاویل چنین آیاتی چگونهاست و چه کسانی تاویل آیات متشابه را میدانند به نظر میرسد، محوریترین مبحث این آیه واو در عبارت و الر اسخون فی العلم است. بسیاری این واو را مستانفه و برخی آن را عاطفه دانستهاند. بنابراین که آن مستانفه باشد، تاویل آیات متشابه چیزی نیست که قابل درک بشر باشد و آن را کسی جز خدا نمیداند؛ اما بنابراین که آن عاطفه باشد، تاویل متشابهات قابل درک بشر است و آن را گروهی به نام راسخان در علم می دانند. در این مقاله که با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به آیات وروایات، انجام شده است، پس از بررسی روایی این آیات، آراء تفسیری آن ها، با محوریت نظر تفسیری سید مرتضی مورد پژوهشقرار گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، بیان گر این است که بعداز مطالعه وبررسی تفاسیر ذکرشده،و تطبیق آنها باقول محور (سید مرتضی)،این نتیجه به دست می آیدکه در تفسیر این آیه، مورد اختلافی در بین تفاسیر ذکرشده وجود نداردوهمه، یک نظر مشابه را عنوان کرده اند و به نظر می آید، اگر (واو) عطف باشد، صحیح تر است. چرا که علم به متشابهات، منحصربه خدای متعال نیست و راسخین درعلم، تاویل آن را می دانند.

Keywords:

محکم , متشابه , تاویل , راسخان در علم , عطف , استیناف