جامعیت قرآن در حوزه ی اخلاق فردی

اخلاق از واژه هایی به شمار می رود که تاریخ آن همزاد و همراه با آفرینش انسان است؛ زیرا انسانیت انسان با اخلاق معنا پیدا می کند.بر همین اساس است که در آموزه های دینی بالاخص معارف قرآنی به اخلاق و مولفه های آن به صورت ویژه پرداخته شده است.قرآن کریم به عنوان آخرین وکامل ترین ذخیره ی خداوند سبحان، به مولفه های اخلاقی نگاه بی بدیلی داشته است. مسایل اخلاقی،در یک نوع تقسیم بندی، از جهت رابطه با فرد و اجتماع ، به دو بخش اخلاق فردی و اخلاق اجتماعی تقسیم می شود. اخلاق فردی که موضوع بحث در این مقاله قرار گرفته است، همان ملکات و صفاتی است که در رابطه انسان با خود و با خدا مطرحمی گردد، مثل توجه به خدا، صبر، رضا، توکل ، شکر، خوف ، رجا، قناعت ، خضوع ، خشوع ، بندگی و عبودیت و اخلاص که اخلاقحسنه فردی اند؛ و بیتابی، غفلت ، ناسپاسی، یاس از رحمت خدا، غرور، عجب و ریا که نمونه ای از اخلاق رذیله و پست فردیاست . ما در این نوشتار برآنیم که مسایل مربوط به حوزه ی اخلاق فردی را در آیات قرآن کریم مورد تحلیل وبررسی قرار دهیم و نمونه های مختلف اخلاقی در قرآن را ذکر کنیم.

Keywords:

قرآن , اخلاق , فضایل و رذایل , اخلاق فردی , جامعیت قرآن