چیستی و چرایی اخلاق دینی در اندیشه فلاسفه نوصدرایی

در مقاله حاضر سعی بر این است بعد از تبیین چیستی اخلاق ، رابطه دین و اخلاق از دیدگاه فلاسفه صدرایی معاصرپرداخته شود و اینکه آیا دین متکی به اخلاق است یا اخلاق متکی به دین. آیت الله مصباح رابطه دین و اخلاق را ازنوع رابطه جزء و کل یا به عبارتی از نوع رابطه ارگانیکی و اتحاد گونه می داند، که در آن اخلاق جزیی از دین استو رابطه عموم خصوص مطلق مابین آن ها برقرار است.به عقیده وی تحصیل سعادت انسان، در گرو رابطه و اتحاددین و اخلاق است. استاد مطهری نظر مطلوب را این می داند، که اساس و پایه دین خداشناسی است و هر دیدگاهاخلاقی بدون پشتوانه خدا نمی تواند نظامی اخلاقی داشته باشد، یا اگر هم داشته باشد، منسجم و پویا نیست و یکنوع اخلاق حداقلی است. پس پایه و اساس رابطه دین و اخلاق خداشناسی است. آیت الله جوادی آملی برآن استکه جایگاه اخلاقی انسان بسیار رفیع است و وقتی که در چهارچوب نظام دینی قرار گیرد، می تواند در جامعههمچون نوری بتابد و اجتماع انسانی در پرتو آن به سعادت برسند، پس اتحاد دین و اخلاق نقش اساسی در رسیدنانسان به سرمنزل مقصود و سعادت دارد.

Keywords:

دین , اخلاق , اخلاق دینی , رابطه دین و اخلاق