عسکر دیرباز - دانشیار و رییس دانشگاه قم
زهرا باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه قم

حکومت لازمه زندگی اجتماعی انسانها است و وجود حاکمیت به دلیل آنکه عهده دار و مسیول ایجاد نظم، امنیتو اجرای قانون در جامعه بوده دارای ضرورت عقلی است به گونه ای که بدون حکومت اجتماع دچار هرج و مرجمی شود. هر حکومتی دارای اقتدار سیاسی است و این ویژگی جدانشدنی همه دولتها و حکومت هاست. با توجهبه اینکه قدرت هسته مرکزی حکومت است می توان گفت قدرت سیاسی در یک حکومت هنگامی که از مشروعیتاجتماعی برخوردار باشد به آن اقتدار گویند و زمانی که از مشروعیت اجتماعی برخوردار نباشد باعث استبداد میگردد با توجه به این مسایل در این پژوهش سعی شده است نظریات و آرای سیاسی دو اندیشمند نامدار جهانغرب و اسلام، نیکولو ماکیاولی و امام خمینی پیرامون دو مقوله قدرت و حکومت با تکیه بر روش تحلیلی ونقدی مورد بررسی قرار گیرد. که ماکیاولی با نگاه واقع گرایی متاثر از شرایط اجتماعی و سیاسی جامعه ی خویشبه اندیشه ورزی در دو مقوله قدرت و حکومت پرداخته و امام خمینی نیز با بهره گیری از مبانی فکری اسلامی،اقدام به ارایه نظریات در باب قدرت و حکومت می کنند. پژوهش در افکار سیاسی ماکیاولیپیرامون این دو مبحث، و نقد آن با بهره گیری از نظرات امام راحل این نتیجه را به دست می دهد که هر چند ماکیاولی باواقع گرایی مطلق به تحلیل مسایل پرداخته و ارایه ی راهکارهای عملی در سیاست را منجر به موفقیت و پیروزی حاکمانمی داند لیکن اندیشه و آرای مبتنی بر مبانی و آموزه های اسلامی حضرت امام (ره)، این نوع طرز تفکر و عمل ماکیاولی رانقد و رد می کند.

قدرت، حکومت، ماکیاولی، امام خمینی