لیلا رضایی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید رجایی
مهدی نامجومنش - دانشجوی دکتری واحد تهران جنوب

معلمان در سیستم آموزش و پرورش جزو کلیدی ترین عناصر سرمایه ی انسانی محسوب می شوند. با توجه به اینکه تعلیم و تربیت در جوامع کمتر توسعه یافته، بیشتر از هر چیزی به وجود معلمان کارآمد نیازمند است، در تحقیق حاضر سعی شده است که چالش ها و موانع فراروی معلمان در جوامع روستایی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و راه هایی جهت رفع آنها و یا بهبود آنها معرفی شود. در نهایت چهار مقوله به عنوان چالش های اساسی در نظر گرفته شد که شامل: 1- چالش های خاص تدریس و آموزش (خود شامل: وجود کلاس های چندپایه، کمبود و نامناسب بودن امکانات و تکنولوژی های آموزشی، نامنطبق برودن برنامه های درسی، پایین بودن آمادگی تحصیلی دانش آموزان، احساس خودکارآمدی پایین معلمان و نامناسب بودن فضای فیزیکی مدارس)، 2- چالش های غیر آموزشی و شخصی معلمان (شامل: مشکلات مربوط به تردد و بیتوته، عدم تطابق های فرهنگی با جوامع روستایی، تنش ها و فشارهای ناشی از کار، مشکلات تحصیل و ارتقاء شغلی و عدم تمایل به خدمت در روستا)، 3- چالش های زمینه ای تدریس در مناطق روستایی (شامل: مشکلات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی)، 4- چالش های اداری (شامل: گزینش نامناسب معلمان روستایی، نابسنده بودن آموزش های قبل و حین خدمت، نامناسب بودن برنامه های نظارت و راهنمایی، محدود بودن فرصت های رشد و توسعه ی حرفه ای معلمان، ضعیف بودن روابط انسانی در روابط سلسله مراتبی، فشارهای اداری جهت ارتقاء تحصیلی و همچنین ساختار جدید مدارس به صورت مجتمع های آموزشی و پرورشی). کاهش تمرکز در تدوین برنامه های درسی و نیز افزایش مشارکت معلمان در تدوین سیاست ها و راهبردهای سیستم آموزش و پرورش، افزایش فرصت های رشد و پیشرفت شغلی و حرفه ای معلمان روستایی، سازماندهی مجدد برنامه های آموزش معلمان قبل و ضمن خدمت، بهبود امکانات و تجهیزات مدارس روستایی و در نهایت توسعه سازمان غیررسمی و بهبود روابط انسانی می تواند بسیاری از موانع تدریس معلمان در مناطق روستایی را بر طرف سازد.

آموزش و پرورش، معلم روستا، چالش های تدریس، چالش های شخصی، چالش های اداری