بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع ارتباطات فرزندان با والدین (مورد مطالعه: جوانان 15 تا 27 سال شهر تهران)

یکی از مهمترین رسانه های اجتماعی، شبکه های اجتماعی است. شبکه اجتماعی مجازی زنجیره ای از ارتباطات و گروه های شبکه اجتماعی یا حضور غیر فیزیکی افراد در یک محل مجازی است. در عصر حاضر در بیشتر خانواده ها شبکه های اجتماعی مجازی در قالب یک ابزار روزمره و کاربردی مورد استفاده قرار می گیرد و بدون توجه مردم، توانسته است بر روابط خصوصی آنها نیز تاثیرگذار باشد. از مهم ترین تاثیرات فضاهای مجازی در زندگی روزمره تغییر در نحوه برقراری ارتباط است. شبکه های اجتماعی مجازی، گام به گام وارد خانه ها می شوند و منجر به تغییر سبک زندگی، منش و رفتار جوانان می گردد و شبکه های اجتماعی مجازی در کنار مزایای بسیار، معایبی نیز دارد که عدم آشنایی کامل با فضای مجازی می تواند آسیب هایی را برای خانواده ها به بار آورد. این تحقیق درصدد بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع ارتباطات جوانان با والدین است. روش تحقیق پیمایشی وابزار پژوهش پرسشنامه می باشد که بر روی 384 نفر از جوانان 15 تا 27 سال شهر تهران که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند صورت گرفته است. مطابق یافته های تحقیق میزان ارتباط صمیمی فرزندان و والدین کم است و هر چه فرزندان زمان بیشتری را صرف شبکه های اجتماعی مجازی می کنند و احساس صمیمت و راحتی آنها با اعضای شبکه های مجازی افزایش یابد از ارتباط و صمیمیت بین اعضای خانواده کاهش می یابد و افراد مطالبات و حمایت اجتماعی مورد نیاز خود مانند حمایت عاطفی، مشورتی و... را در فضاهای مجازی جستجوی می کنند. بر اساس نتایج حمایت دریافتی از شبکه مجازی (r=-0.42) بیشترین تاثیر را بر نوع ارتباط خانوادگی دارد.

Keywords:

شبکه های اجتماعی مجازی , صمیمیت , ارتباط خانوادگی , حمایت اجتماعی