مقایسه شادکامی ، سازگاری اجتماعی و همدلی عاطفی بین نوجوانان تیزهوش و عادی

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه شادکامی، سازگاری اجتماعی و همدلی عاطفی در نوجوان تیزهوش در سلامت روان آنها بی تاثیر نمی باشد مطالعه حاضر با هدف مقایسه دانش آموزان عادی و تیزهوش شهر اراک انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر توصیفی و از نوع مقایسه ای می باشد. اطلاعات توسط نرم افزار spss 24 و با انجام آزمون های توصیفی بررسی میانگین و انحراف معیار و آزمون های تحلیلی من ویتنی و t مستقل تحلیل شد. ابزار: . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد،سازگاری اجتماعی sas، همدلی عاطفی مهرابیان و ابستین،دانش آموزان استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون منویتنی برای مقایسه میانگین شادکامی برابر با (002 / 0 = P-Value ) 3/11، برای سازگاری اجتماعی برابر با (000 / 0 = P-Value ) 5/91 و نتایجه آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین همدلی برابر با (151 / 0 = P-Value) 2/11 به دست آمد. نتیجه گیری: بین سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان عادی و تیزهوش تفاوت معنی دار وجود دارد. این مساله می تواند از لحاظ برنامه ریزی و گنجاندن مفاهیم آموزشی برای دانش آموزان عادی مهم باشد و همچنین در نظر گرفتن این تفاوت برای برنامه ریزی بهتر برای دانش آموزان تیزهوش نیز موثر خواهد بود.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , شادکامی , همدلی عاطفی