اثربخشی طرح واره درمانی بر بهبود بهزیستی روانشناختی زنان متاهل

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر بهبود بهزیستی روانشناختی زنان متاهل صورت گرفت. این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره امید مشهد در شش ماهه اول سال 1396 می باشد تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) انتساب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف ( 1989 ) بود. روش اجرای مداخله ی طرح واره درمانی به صورت آموزش در 11 جلسه به گروه آزمایش بود و گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری از لحاظ بهزیستی روانشناختی وجود داشته است، بنابراین نتایج یافته ها نشان داد که طرح واره درمانی بر بهبود بهزیستی روانشناختی زنان متاهل موثر بوده است.

Keywords:

طرح واره درمانی , بهزیستی روانشناختی , زنان متاهل