مرضیه سالاری فر

هدف این پژوهش تعیین رابطه طرح واره های ناسازگار اولیه و توانایی حل مساله با طلاق عاطفی دانشجویان متاهل بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر آمل بود که از این میان تعداد 346 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. داده های پژوهش به وسیله مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (1995)، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (1998) و پرسشنامه توانایی حل مساله هپنر و پترسون (1982) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که یافته های پژوهش نشان داد بین طرحواره های رهاشدگی/بی ثباتی، بی اعتمادی/ بدرفتاری، محرومیت هیجانی، نقص/ شرم، انزوای اجتماعی/ بیگانگی، شکست، خویشتن داری/خودانضباطی ناکافی، استحقاق/بزرگ منشی، اطاعت و بازداری هیجانی با طلاق عاطفی رابطه مثبت و معناداری و بین سبک حل مسیله گرایش– اجتناب، اعتماد به حل مسایل و کنترل شخصی با طلاق عاطفی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (P> 0/05). همین طور 37/1 درصد از واریانس طلاق عاطفی را متغیرهای بی اعتمادی/ بدرفتاری، سبک حل مسیله اعتماد به حل مسایل، انزوای اجتماعی/ بیگانگی، اطاعت، محرومیت هیجانی و سبک حل مسیله گرایش – اجتناب پیش بینی می نمایند (P> 0/05). با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که طرح واره های ناسازگار اولیه و توانایی حل مساله در طلاق عاطفی دانشجویان متاهل نقش دارد.

طلاق عاطفی، طرحواره های ناسازگار اولیه، حل مساله