بررسی تطبیقی نکوهش ظلم در اشعارمعروف الرصافی و شهریار

شعر مقاومت، الفبای پایداری در برابر قدرت های اهریمنی و انسان ستیز است. شعری است راست قامت و عزت مدار که در برابر دشمنان قسم خورده انسانیت و راهزنان صلح و عدالت و آزادی ، هرگز تن به تسلیم و سازش نمی دهد و برای دفع فتنه دشمنان و به زانو درآوردن آنان، همدوش نیروهای مجاهد و رزمنده، در خط مقدم جبهه می جنگد و بشارت پیروزی را فریاد می کند. ادب مقارن یا ادب تطبیقی در تاریخ ادب فارسی و عربی ریشه ای کهن دارد و در تاریخ معاصر نیز به خصوص درکشورهای عربی آثار قابل اعتنایی در این زمینه به چشم می خورد ادبیات پایداری اختصاص به سرزمین خاصی ندارد. عشق به سرزمین مادری، آزادی خواهی و پایداری در برابر ظلم، ایجاد امید، و مبارزه با بی هویتی و غفلت مردم، از مهمترین جلوه های ادبیات پایداری در شعر است. معروف الرصافی و محمد حسین شهریار، شاعران عراقی و ایرانی بوده اند که در برابر ظلم و ستم ایستادگی نموده، مردم را به مبارزه علیه آنها دعوت کرده اند. این پژوهش به تحلیل موضوعی جلوه های ظلم ستیزی و مبارزه در برابر ظلم وستم و استعمار در اشعارمعروف الرصافی و شهریار می پردازد.

Keywords:

ظلم ستیزی , بیداری , مقاومت , معروف الرصافی , محمد حسین شهریار