نگاهی به جایگاه مدارس هوشمند در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

مدارس هوشمند یکی از عرصه هایی است که فناوری اطلاعات و ارتباطات با مدلی همه جانبه و کل نگرانه و با اهداف و ماموریتهای از پیش تعیین شده، وارد حوزه آموزش می شود. هدف اصلی مدرسه هوشمند آماده سازی نسل آینده کشور برای زندگی در عصر اطلاعاتی و شکوفایی استعدادهای بالقوه دانش آموزان متناسب با علایق و پتانسیل آنهاست. زندگی در قرن بیست و یکم به سمتی پیش رفته که آموزش مهارت های مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات به یک ضرورت اجتناب ناپذیر مبدل شده است. فناوری اطلاعات و ارتباطات تحولات گسترده ای را در عرصه های مختلف زندگی بشر به همراه داشته است و از این رو جهان امروز بسرعت به استقبال یک جامعه اطلاعاتی می رود؛ جامعه ای که استفاده از ابزارهای نوین برای دسترسی به دانش و استفاده از آن نقش مهمی دارد. در بسیاری از کشورها از جمله کشور ما راه اندازی مدارس هوشمند مورد توجه مسیولان نظام آموزشی قرار گرفته است. این روزها دیگر تعلیم و تربیت در چگونه خواندن و چگونه نوشتن خلاصه نمی شود، بلکه کار با ابزار تکنولوژیکی و چگونگی انجام این کار مورد توجه است. در این خصوص، آموزش و پرورش ایران، گام های بلندی را برداشته است هر چند که هنوز تا رسیدن به آنچه باید باشد، فاصله بسیار زیادی است. هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه مدارس هوشمند در اسناد بالادستی و بخصوص سند بنیادین وزارت آموزش و پرورش است که با شیوه اسنادی و بررسی اسناد مکتوب صورت گرفته است. مدل پژوهش توصیفی و با رویکرد غیر پیمایشی و به صورت کیفی صورت پذیرفته است. نتایج نشان می دهد مدارس هوشمند در اسناد بالادستی در چشم اندازهای بلند مدت به شدت مورد توجه قرار گرفته اند و لزوم وجود این چنین مدارسی در نظام آموزش و پرورش از ملزمات سنوات آینده می باشد.

Keywords:

مدارس هوشمند , سند تحول بنیادین , فناوری اطلاعات و ارتباطات , اسناد بلادستی