مرضیه شنبه پور - آموزگار پایه دوم دبستان حضرت معصومه (س)
رسول ذاکری نسب - دبیر ریاضی مدرسه ی شهید منتظری
ایران شیخ آبادی - راهبر آموزش اداره آموزش پرورش شهرستان میناب

زمینه و هدف: صحبت کردن فرایندی است که بر شناخت و اندیشه مبتنی است و با توجه به اینکه دوره ی کودکی حساس ترین دوره برای رشد زبان به شمار می آید و از طرفی مهارت های کلامی تاثیری شگرف بر فرهنگ، سیاست، اجتماع و اقتصاد جامعه بشر دارد این تحقیق با هدف بررسی مهارت های کلامی در کودکان انجام شد. روش بررسی: جستار حاضر در زمره پژوهش های کیفی بوده و از نوع مروری می باشد. رویکرد ان توصیفی و شیوع گرد آوری اطلاعات به صورت اسنادی و مطالعه منابع دسته اول و دوم در پایگاه های داده است. یافته ها: نتایج تحقیقات موجود درباره ی مهارت های کلامی حاکی از آن است که استفاده از راه کارهای شناخت هویت و بیان احساسات می تواند کودکان را برای سخن گفتن آماده کند. توانمندی ادراکی در اوایل کودکی یکی از قوی ترین شاخص ها برای شروع گفتار است که می توان با استفاده از ابزارهای آموزشی زبان آموزی مانند فلش کارت ها، شعر، داستان و نمایش خلاق، بازی و… آن را رشد داد و تقویت کرد،همچنین عواملی مانند سطح سواد و تعامل والدین با کودک، تک فرزندی یا چند فرزند بودن خانواده نیز در رشد مهارت های کلامی نقش قابل توجهی دارند. نتیجه گیری: برای افزایش مهارت های کلامی در کودکان برنامه های آموزش باید به گونه ای تنظیم شود که زمینه مناسبی را برای رشد در تمامی جنبه های جسمی، عاطفی، اجتماعی، شناختی و به ویژه رشد زبان فراهم آورند.

مهارت، کودکان، کلام، مقاله مروری