مریم مونس سرخه - استادیار گروه طراحی پارچه و لباس، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا (ع)

کرامت انسانی با توجه به جایگاه انسان در هستی از منظر ادیان ابراهیمی به عنوان خلیفه الهی، با حفظ تعادلات فطری وروحی مدنظر بوده است. حجاب یکی از مظاهر کسب معرفت و تهذیب نفس، با دستورات شرعی، وجهه قانونمندی به خودگرفته و البته طی زمان در مسیر تعاملات فرهنگی به اشکال مختلفی ظهور کرده است. در ادیان اسلام، مسیحیت و یهودیت،نگرش به نوع پوشیدگی اندام در راستای حفظ عفاف درونی به صور متفاوت تعریف شده است. سوال اصلی پژوهش آناست که تفاوت های اساسی در نوع بازنمایی حجاب در ادیان ابراهیمی کدام است هدف نگارنده بازیابی اصل و اساسنگرش های دینی در این زمینه است. نتایج گواه آن است که سنت پوشاندن اندام در ادیان الهی مطرح بوده و شکل پوشاندنسر و اندام در برخی موارد با نمایش کلیات پوشاندن، بیان شده است و بحث از جزییات و نحوه نوع خاص ستر در ادیانکمتر دیده م یشود. این مقاله با استناد به کتب مقدس و تاریخی به بررسی تحلیلی تطبیقی این امر م ی پردازد و مستنداتحاصله در ادیان اسلام، مسیحیت و یهودیت تبیین و تشریح می گردد.

حجاب، نوع لباس، ادیان ابراهیمی، عفاف درونی