جایگاه عفاف در تعالیم علوی

عفاف به عنوان یک ارزش، گستره ای به وسعت دایره زندگی فردی، اجتماعی و کلیه تعاملات فکری و رفتاری انسان دارا است.عفاف پدیده ای ارزشی، صفت و ملکه درونی سیرت ساز و صورت آفرین مورد تاکید اسلام بوده، در آیات و روایات به آن بسیارتوجه شده است که نشان از اهمیت بی حد و حصر این مسیله در اسلام دارد. عفاف در اصطلاح به نیروی درونی تعدیل کنندهشهوات و غرایز انسان اطلاق میشود. این نوشتار برآن بود که موضوع عفاف را در اندیشه امام علی(ع) و در نهج البلاغه ارزیابیکند، بدین منظور عفت به عنوان مهمترین خصوصیت اخلاقی و رابطه آن با صفات بارز اخلاقی، از جمله غیرت، کیاست، کفاف،حیا و قناعت بررسی شد. همچنین مباحث عفت کلام، عفت و ترس و عفت در فقر بیان و نقش و جایگاه عفت زنان تجزیه وتحلیل شد. در نهج البلاغه امام علی (ع) عفاف بیشتر در موضوعات تقوا استنباط می شود و در سایر موارد تحت موضوعاتپاکدامنی و مبارزه با هوای نفس قابل دریافت است.

Keywords:

عفاف , نهج البلاغه , کفاف , حیا , تقوی