سیدمجتبی امامی - عضو هیات علمی دانشکده معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق (ع)
سجاد لطفی - پژوهشگر مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع)

در سپهر اداره جامعه، برای رسیدن به اهداف یا حل مسایل، مهمترین کنش مسیولان جامعه، اتخاذ قوانین و اجرای آنهاست.پس از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی، پیرامون گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، مقرراتی وضع شده است؛ اما مشاهدهوضعیت پوشش افراد جامعه، نشان از تحقق نیافتن شایسته اهداف این مقررات دارد. بررسی های اکتشافی حاکی از آن است کهمشکل در طراحی و تدوین قوانین نیست، بلکه مساله اصلی در اجراست. در مدیریت مواجهه با بدحجابی، بازیگران متعددی همدر مرحله تدوین و هم در مرحله اجرا، نقش ایفا می کنند. یکی از مسایلی که در اجرای قوانین از جمله قوانین عفاف و حجاببه چشم می خورد، وجود اختلاف نظر میان بازیگران اعم از خط مشی گذاران و مجریان است؛ این اختلاف نظر، ناشی از اختلافذهنیت های مسیولان مذکور است. در بین پژوهش های آسیب شناسانه در عرصه عفاف و حجاب، نسبت به مقوله ذهنیتمسیولان، غفلت و بی توجهی شده است. در پژوهش حاضر، اهمیت و ضرورت توجه به ذهنیت در عرصه های قانونگذاری ازجمله در عرصه عفاف و حجاب بررسی شد. روش پژوهش کتابخانه ای و میدانی بود. یکی از بخش های اهرمی در قانونگذاریفرهنگ عفاف و حجاب، تلاش برای همگرایی بین ذهنیت های خط مشی گذاران و مجریان این عرصه است تا به اقدام منتهی شود. اگر همگرایی مذکور صورت نگیرد، وضع موجود ادامه مییابد یا حتی بدتر می شود و نتیجه آن، ظهور خطای محاسباتیدر میان ارزش یابان خط مشی های حوزه عفاف و پوشش و به تبع آن، تجویز نسخه هایی خطا است.

عفاف و حجاب، قوانین، ذهنیت، خط مشی گذاران، مجریان