عفاف و حجاب در ترازوی علم و اخلاق (نگاه نقادانه به وضعیت عفاف و حجاب در نظام آموزش عالی و راه بهبود آن)

گرایش به پوشیدگی، تابعی از سرشت پاکی طلب آدمی است، که او را به سمت حفظ حریم ها و مرزهای اخلاقی در جوامعانسانی و روابط او با همنوعان خود سوق میدهد. این ویژگی که معمولا در ادبیات دینی با عنوان عفاف از آن یاد می شود،عامل اخلاقی نیرومندی است که پوشش ظاهری را به رفتاری معنادار با کارکردهایی مفید و موثر تبدیل می کند. توامانی عفافو حجاب و لزوم تبلور آن در متن برنامه ریزی ها و سیاستگذاری ها، موضوعی است که نباید تحت هیچ شرایطی مورد غفلتبرنامه ریزان فرهنگی و اجتماعی قرارگیرد. نگاه نقادانه به وضعیت عفاف و پوشش در جامعه امروز ایران، بیان کننده افتمحسوس شاخص های اخلاق اجتماعی و بروز ناهنجاری های رفتاری است، که بدپوششی از مظاهر فراگیر آن به شمار می رود، وعوامل خرد و کلان مختلفی در پدید آمدن آن دخیل بوده اند. بیشک ناکارآمدی توصیه ها و تجویزها به علت ناهماهنگی باشاخص های علمی و اخلاقی، از مهمترین عوامل بروز پدیده منفی بدحجابی است. در این میان نظام آموزش عالی کشور باداشتن انبوهی از مخاطبان جوان از یک سو متاثر از این شرایط و از سوی دیگر، به عنوان تاثیرگذارترین نهاد در ایجاد و تقویتجریان علم، بر انگیزاننده انتظارات بسیاری است که مجموعا روند مدیریت فرهنگی در دانشگاه ها را به امری دقیق و ظریف بدلکرده است. این مقاله تلاش دارد، احصاء اصلی ترین چالش های پیشروی عفاف و حجاب در دانشگاه ها و ارایه راهکارهایی استکه تا حدودی به بهبود شرایط موجود کمک میکند. روش کار در این پژوهش از نوع تحلیل محتواست که پس از بررسی وتحلیل های تخصصی و کارشناسانه و از خلال نشست های تخصصی با فعالان فرهنگ دانشگاهی به دست آمده است.

Keywords:

عفاف , حجاب , علم , اخلاق , نظام آموزش عالی