عفاف، حجاب و حقوق شهروندی

مقوله حجاب و عفاف، از احکام مهم متعالی اسلام است. در فقه امامیه در تعریف حجاب اجماع شده، که عبارت است از آنکهتمام بدن زن به جز صورت (وجه) و کفین در حکم عورت است و زن باید آن را از دید نامحرم بپوشاند و عفاف حالتی درونی ونفسانی است که غرایز را تعدیل و تحت کنترل خود در می آورد. حقوق شهروندی مجموعه ای از تکالیف و مسیولیت شهروندان در قبال یکدیگر است و موضوعی پذیرفته شده در گفتمان فقهی–حقوقی ما است که با بحث کرامت انسانی گره خورده است.ضرورت رعایت حجاب و عفاف در جامعه به عنوان یکی از حقوق شهروندان به شمار می آید که در هر حوزه ای زمینه ساز تحققعدالت اجتماعی، ارتقاء اخلاقمداری و توسعه روابط سالم انسانی میشود. پایبند بودن به تعهدات بین خود و خدای خود در بینمردان و زنان، رعایت حقوق شهروندی و حفظ و ادای امانات از جمله کمالات انسانی است که صلاح و سامان فرد و جامعه، سلامتروابط و درستی مناسبات و استحکام پایه های نظام اجتماعی بشر به آن وابسته است. خداباوری و احساس حضور در محضرخداوند، بستر لازم برای رشد و ارتقاء مولفه های حفظ حقوق شهروندی در سطح جامعه را به همراه خواهد داشت. یکی از آثار مهمعفاف و حجاب در حوزه حقوق شهروندی ایجاد آرامش های روانی بین آحاد جامعه است که می تواند زمینه ساز ارتقاء حفظ واستیفای نیروی کار مطلوب در سطح جامعه شود. در این مجموعه سعی شده با استناد به آیات و روایات دینی، به ویژه بهرهمندیاز کتاب نهج البلاغه، که در موقعیت ها و شرایط متعدد، موضوع حق مداری، حقوق شناسی و حقوق شهروندی را تحلیل و ضرورتعفاف و حجاب را به عنوان یکی از موضوعات مهم حقوق شهروندی و نقش آن در حفظ امنیت اجتماعی و سلامت روانی جامعهبررسی کند.

Keywords:

حقوق شهروندی , عفاف , حجاب