محمد قدرتی - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و حقوق

پوشیدگی بدن انسانها در برابر یکدیگر از مباحث بسیار مهم و اساسی است که از دیرباز مورد توجه بوده است، پاسخ به اینپرسش که برهنگی خلاف طبیعت و فطرت انسان است یا خیر، از مسایل مهم و تعیینکننده در حوزه تنظیم روابط اجتماعی زن ومرد است. لباس هرانسانی به منزله پرچم کشور وجود اوست و هرکس که به یک سلسله ارزشها و بینشها معتقد است، لباسمتناسب با آن ارزش ها و بینش ها را به تن خواهدکرد. در جستار حاضر نویسنده برآن بود تا با روش تحلیلی اسنادی و با استفادهازآیات الهی، حق یا تکلیف بودن حجاب را بررسی کند و نتایجی که به دست آمد بیان کننده آن است که اسلام واضع قانونحجاب نیست، بلکه آن را قانونمند ساخته است. حجاب قبل از اسلام وجود داشته و این ساخته و پرداخته اسلام نیست و اسلام آنرا به صلاح زن تکمیل کرده است و در تمام احکامش مقام زن را تکامل بخشیده است. حجاب به معنی پوشش اسلامی بانوان، دوبعد ایجابی و سلبی دارد؛ بعد ایجابی آن وجوب پوشش بدن و بعد سلبی آن حرام بودن خودنمایی به نامحرم است و این دو بعدباید در کنار یکدیگر باشند تا حجاب اسلامی محقق شود. گاهی ممکن است بعداول باشد، ولی بعد دوم نباشد؛ در این صورت نمیتوان گفت که حجاب اسلامی محقق شده است. حجاب مثل حق حضانت کودک هم میتواند حق باشد هم تکلیف؛ حجابتکلیفی است از سوی خداوند و برای هیچ یک از زن و مرد درباره حجاب حقی نیست، چراکه در برابر حق خدا برای این دو تکلیفایجاد شده است. حجاب به معنی منزوی کردن زن نیست، اگر کسی چنین برداشتی از حجاب داشته باشد، برداشتی کاملا اشتباهو انحرافی است. مسیله حجاب به معنای جلوگیری از اختلاط و آمیزش بی قید و شرط زن و مرد در جامعه است. اگرخوب بنگریمحجاب حق است، ولی اسلام آن را به حکم تبدیل کرده است. حق حجاب هست، ولی زایل کردن و ازبین بردن آن جایز نیست واجازه ای بر آن نیست. فتوای فقیهان و اجماع آنها برحکم بودن حجاب دلالت دارد، نه حق بودن آن و در متون فقهی کسی برحقبودن حجاب فتوایی نداده است و فقها تاکید دارند که حجاب یک حکم تاسیسی است.

حجاب، قرآن، زن، مرد، تکلیف، حق