بررسى تغییرات هیستوپاتولوژیک و مارکرهاى بیوشیمیایى فاز Bone formation درمدل تاخیرى روند التیام شکستگى در خرگوش

امروزه درمان شکستگى از مباحث مهم در علم پزشکى و دامپزشکى میباشد و همواره یافتن یک تکنیک جدید که باحداقل عوارض جانبى، سرعت التیام شکستگى را افزایش دهد مورد توجه است. هدف از انجام این پژوهش، ارایه ى یک مدل تشخیصى غیر تهاجمى در کارهاى تحقیقاتى و معاینات بالینى است. روش کار: براى انجام این پژوهش، 12 سر خرگوش ماده، بالغ، هم وزن و نژاد نیوزیلندى 10 دقیقه قبل از شروع عمل جراحى با استفاده از ترکیب دارویى کتامین، زایلازین و آسپرومازین بصورت تزریق داخل عضله بیهوش شدند. شکافى به طول 1 سانتیمتر در سطح داخلى دست راست در ناحیه پشتى قدامى استخوان رادیوس و در ناحیه میانى استخوان زندزبرین با یک شکاف استخوانى به اندازه 2برابر قطر استخوان زندزبرین ایجاد گردید. در روز0 قبل از شروع جراحى از همه نمونه ها جهت اندازه گیرى مارکرهاى بیوشیمیایى خونگیرى شد. در روز15 بعد از جراحى، ابتدا از نمونه هاى گروه اول و 30 روز بعد از جراحى از نمونه هاى گروه دوم خونگیرى شد و سپس خرگوش ها با استفاده از آرامبخشى توام با دوز بالاى تیوپنتال سدیم معدوم گشته و بلافاصله نمونه گیرى جهت بررسى هیستوپاتولوژى انجام شد.بحث و نتیجه گیرى: با توجه به یافته هاى موجود در این مطالعه و مقایسه ى نتایج هیستوپاتولوژى و بیوشیمیایى بدست آمده میتوان اینگونه بیان داشت که اندازه گیرى آنزیم ALP قبل از شروع فاز بازآرایى ارزش تشخیصى ندارد. با توجه به اینکه در روز 30 شروع باز آرایى و عدم تغییر آنزیم مشاهده شد، بهتر است اندازه گیرى این آنزیم حداقل از یک تا دو ماه بعد از ایجاد نقیصه استخوانى انجام شود.

Keywords:

بیومارکر , شکستگى استخوان رادیوس , آلکالین فسفاتاز