بررسى میزان و تعداد انگل لرنه آ در ماهیان زینتى و آکواریومى شهر تهران

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 336

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IVSC12_091

تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1397

Abstract:

امروزه ماهیان زینتى و آکواریومى جایگاه ویژه اى در زندگى انسان دارند.حیواناتى که با وجود جثه کوچک خود ممکن است به انواع بیمارى ها مبتلا گردند و یکى از انواع این بیمارى ها انگل ها به خصوص انگل لرنه آ است.انگل قلاب دار لرنه آ نوعى انگل سخت پوست ماهیان آب شیرین و یکى از بندپایان بیماریزا براى ماهیان است.این انگل در ماهیان سرد آبى و ماهیان آکواریومى دیده مى شود و سرى لنگر مانند دارد که مى تواند آن را داخل پوست ماهى فرو کند. محل اتصال انگل به رنگ قرمز دیده مى شود ولیکن خود انگل به رنگ سبز روشن یا سرخ مى باشد. روش کار: براى بررسى این انگل در ماهیان آکواریومى تعدادى از ماهیان حدود 120 عدد از 10 گونه مختلف جمع آورى شد که پس از ارسال به ازمایشگاه ازنظر حضور لرنه آ بررسی شدند. نتیجه گیرى: بطور کلى از 120 ماهى بررسى شده تعداد 20 عدد آن ها داراى این انگل بودند و گونه هاى داراى انگل شامل سیچلاید ترواواس (2انگل،6 /1٪)، پاراکتوسفالوس همیولیوپتنیس (2انگل،%6/1 )، گورامى (2انگل، %6/1)، نماتوبریکون پالمرى (2 انگل، %6/1)، تریگوناستیگما هنگلى (1 انگل،%83/0)، زیفوفوروس ماکولاتوس ( 2 انگل،%6/1)، گامبوزیا (2 انگل،%6/1)، گوبى (1 انگل،%83/0)، 6 گونه ى مختلف ماهى مولى (8 انگل،%6/6)، 4 گونه ى مختلف فرشته ماهى (6 انگل،%5)، کت فیش پیکتوس (2 انگل،%6/1)، گلدفیش (2 انگل،%6/1) بودند بنابراین6.16 درصد این ماهى هاى داراى انگل لرنه آ میباشند که با توجه به میزان الودگی کنترل ودرمان ضروری این انگل در ماهیان لازم و ضرورى بنظر می رسد.

Authors

نسیم کاردان

دانشجوی دکترای عمومی،دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران

فاطمه سادات میرمهدی

دانشجوی دکترای عمومی،دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران

بهار شمشادی

گروه انگل شناسی،دانشکده دامپزشکی،واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران