سام حایری پور - استادیار، هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن
رویا نزاکتی - استادیار، هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

بعد از جنگ دوم جهانی انسان با نوع تازه ای از آلودگی روبرو شد که با حواس معمولی انسان قابل تشخیص نیستند. عناصر رادیواکتیو، سموم، مواد شیمیایی و سایر مواد خطرناک قسمتهایی از این موارد را تشکیل می دهند که عدم کنترل آنها بیماریهای مهلکی را به وجود می آورد. در این میان پسماندهای خطرناک از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مقابله با خطرات حاصل از آن به همکاری عمومی و بین المللی با دقت ویژه نیاز دارد. متاسفانه علیرغم وجود بسترهای مناسب حثوثی در ایران مانند قانون برنامه چهارم و سوم توسعه و میزان متعدد زیست محیطی دیگر، خلاء های بسیاری در زمینه های اجرایی مدیریت این پسماندها ملاحظه می شود. در این مقاله سعی شده است تا با اشاره به اصول اجرایی در مدیریت مواد زائد خطرناک، برخی از مهمترین خلاء ها موجود در کشور در این زمینه معرفی گردد و سپس با توجه به امکانات و بسترهای حقوقی موجود در ایران و رهنمودهای دستور کار 21، پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت اجرایی مدیریت مواد زائد خطرناک در کشور ارائه گردد.

مدیریت ، مواد زائد خطرناک ، پسماند ، قوانین ، ایران