توان داروهاى گیاهى در درمان تریکومونیازیس پرندگان: مطالعه مرورى

تریکومونیازیس پرندگان توسط یک تکیاختهى تاژکدار به نام تریکوموناس گالینه به وجود آمده و اغلب بخش فوقانى دستگاه گوارش کبوتر و قمرى را درگیر مینماید. اگرچه امروزه از داروى مترونیدازول به صورت گسترده براى درمان تریکومونیازیس پرندگان استفاده میشود، اما پتانسیل این دارو براى ایجاد اختلالات عصبى، سرطانزایى و همچنین بروز مقاومتهاى دارویى، توجه محققان را به استفاده از داروهاى جدید، مخصوصا با منشاء گیاهى جلب کرده است. روشکار: طى این مطالعه مرورى اثر درمانى گیاهان درمنه، ترخون، وامپى، سیر، اسپند، کارى، شمعدانى عطرى، آویشن باغى، گیلاس سورینام و علف هرز سربز بر تریکومونیازیس پرندگان مورد مطالعه قرار گرفت. بحث و نتیجهگیرى: بررسىهاى صورت گرفته نشان دادند اگرچه تمامى گیاهان مذکور داراى اثرات درمانى بر تریکومونیازیس پرندگان میباشند، اما گیاهان درمنه، اسپند و سیر داراى اثرات درمانى بیشتر و در برخى موارد قویتر از مترونیدازول هستند. کبوتران تیمار شده با درمنه با دوز kg/mg 25 طى 5 روز بهبود یافتند اما بهبودى آنان طى استفاده از مترونیدازول با همین دوز، 7 روز به طول انجامید. تصور میشود که اثرات ضد تکیاختهاى گیاه درمنه، به وجود آلفا-توجون و اثرات مهارى آن بر گیرنده هاى گابا مرتبط باشد. مطالعات نشان دادهاند که در صورت استفاده از عصاره آبى سیر kg/mg) 200)، میتوان طى 5 روز به حذف کامل تروفوزوییتها و بهبودى کامل پرندگان رسید؛ این در حالى است که درمان آنان با مترونیدازول kg/mg) 50)، 7 روز به طول انجامید. حداقل غلظت مهارى مترونیدازول و عصارهى آلکالوییدى اسپند، طى 24 ساعت به ترتیب برابر است با ml/μg 50 و /μg ml 15. این امر نشان دهندهى اثر قوى عصاره اسپند در درمان تریکومونیازیس پرندگان است. اثر بخشى بالاى گیاهان درمنه، سیر و اسپند در درمان تریکومونیازیس پرندگان، بیانگر توان بالاى گیاهان دارویى به عنوان جایگزینى مناسب براى مترونیدازول میباشد. اگرچه استفاده گسترده از این گیاهان، نیازمند بررسیهاى بیشتر است.

Keywords:

درمان , تریکومونیازیس , گیاه