بررسی خوردگی آرماتور فولادی در بتن ساخته شده با افزودنی الیاف پلی پروپیلین در محیط خلیج فارس

از روشهای مناسب جلوگیری از خوردگی آرماتورها و بهبود خواص مکانیکی بتن، افزودن مواد مختلف جهت کاهش نفوذپذیری یونهای مخرب در زمینه بتن است. در سالهای اخیر مشاهده شده است که افزودن الیاف روشی موثر برای کنترل خوردگی آرماتورها در بتن است در این تحقیق از الیافت پلی پروپیلن به عنوان ماده افزودنی در ساخت بتن استفاده گردیده و میزان خوردگی آرماتور بتن در اندازه ها و نسبتهای حجمی مختلف الیاف پلی پروپیلن مقایسه شد. با افزایش مقدار الیاف از 0 تا 2 کیلوگرم بر متر مکعب، از نظر ترمودینامیکی پتانسیل آرماتور مثبت تر شده و در نمونه های ساخته شده با نسبت حجمی الیاف 5/1kg.m-3 نتایج بهتری مشاهده گردید. همچنین نمونه هایی از مساه سمرجانی جزیره کیش ساخته شده و فرایند خوردگی میلگرد در بتن با نمونه های بتنی ساخته شده از ماسه سیلیسی مقایسه شد. مشاهده شد که ماسه مرجانی دارای پتانسیل خوردگی منفی تر در مقایسه با بتن های حاوی ماسه سیلیسی می باشد و میزان خوردگی این بتن دو برابر بتن های مشابه سیلیسی است و برای ساخت بتن و مصرف در سازه های بتنی در شرایط اقلیمی خلیج فارس مناسب نمی باشد با مقایسه اندازه الیاف استفاده شده برای ساخت نمونه، الیاف پلی پروپیلن با اندازه 12 میلی متر برای استفاده در مصارف بتنی شرایط اقلیمی خلیج فارس توصیه می شود.

Keywords:

خوردگی آرماتور , بتن , الیاف پلی پروپیلن